Στη γέννηση, περίπου 50% των νεογέννητων αγοριών έχει υδροκήλη, δηλαδή υγρό γύρω από τον ή τους όρχεις. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχει κλείσει ακόμα ο δρόμος, μέσω του οποίου κατέβηκαν οι όρχεις (από την κοιλιά του εμβρύου όπου γεννιούνται) στο όσχεο.
Ο δρόμος αυτός μπορεί να κλείσει κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής αυτομάτως, γι'αυτό και δεν χειρουργούμε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τις υδροκήλες πριν την ηλικία των 14-16 μηνών.
Το υγρό που υπάρχει γύρω από τους όρχεις κατεβαίνει από την κοιλιά του αγοριού και όταν αυτά μείνουν ξαπλωμένα για ένα χρονικό διάστημα, ξαναγυρίζει πίσω στην κοιλιά.
Η αυξομείωση λοιπόν του όγκου της υδροκήλης μας δείχνει ότι η επικοινωνία είναι ανοικτή και ότι πρέπει μετά την ανωτέρω ηλικία να την κλείσουμε, με μια απλή επέμβαση, η οποία είναι ανώδυνη, δεν απαιτεί νοσηλεία και η οποία έχει ποσοστά επιτυχίας της τάξης του 100%.
Εάν αυτός ο δρόμος παραμείνει ανοικτός, μπορεί να κατέβει από την κοιλιά μια έλικα εντέρου και η ίδια παθολογία να ονομαστεί βουβωνοκήλη ή βουβωνο-οσχεοκήλη.
Στην περίπτωση αυτή, το έντερο μπορεί να μην μπορεί να γυρίσει προς τα πίσω (περίσφυξη της κήλης) και η επέμβαση τότε γίνεται επείγουσα και σαφώς πιο σύνθετη.
