Τα παιδιά κινούνται πολλές φορές σε εξωτερικούς χώρους παίζοντας και έρχονται σε επαφή με έντομα. Τα έντομα μπορεί να προκαλέσουν μία ποικιλία εκδηλώσεων στα παιδιά από τοπικές μέχρι σοβαρότερες γενικευμένες αντιδράσεις ανάλογα το έντομο ή την προδιάθεση του παιδιού ενώ μπορεί να είναι φορείς σημαντικών νόσων όπως το κουνούπι με τον ιό του Δυτικού Νείλου ή το τσιμπούρι με τη νόσο Lyme. Τσιμπήματα εντόμων που θα απασχολήσουν συνήθως τον γονιό είναι από: σφήκες, μέλισσες , κουνούπια, ψύλλους, τσιμπούρια, κατσαρίδες, σκνίπες ή ορισμένες αράχνες.
Τα υμενόπτερα έντομα- οι σφήκες και οι μέλισσες- φέρουν κεντρί με δηλητήριο που (ειδικά στις μέλισσες) με το τσίμπημα εναποτίθεται πάνω στο παιδί.
Τα υπόλοιπα έντομα: κουνούπια, ψύλλοι, τσιμπούρια, ορισμένα είδη αραχνών δαγκώνουν το παιδί και οι αντιδράσεις που προκαλούνται, συνήθως τοπικές (φλεγμονώδεις ή αλλεργικές), είναι αποτέλεσμα των ουσιών που περιέχονται στο σάλιο του εντόμου. Όσο για τις κατσαρίδες, τα μέρη του σώματος τους και τα περιττώματα τους μπορεί να προκαλέσουν τοπικές δερματικές ή και αναπνευστικές αλλεργικές αντιδράσεις όταν έρθουν σε επαφή με το δέρμα του παιδιού ή όταν αυτό εισπνεύσει σκόνη με περιττώματα.
Μετά από ένα τσίμπημα κλασσικά υπάρχει έντονο κοκκίνισμα, πρήξιμο και κνησμός ,αν πρόκειται για απλό έντομο, ή έντονος πόνος, αν πρόκειται για υμενόπτερο. Τα συμπτώματα αυτά κρατάνε συνήθως 1-2 ημέρες. Η συνήθης αντιμετώπιση είναι: σε περίπτωση δήγματος από υμενόπτερο η άμεση αφαίρεση του κεντριού (καθώς αυτό εξακολουθεί να απελευθερώνει δηλητήριο για αρκετά δευτερόλεπτα μετά το τσίμπημα) και στη συνέχεια καλό πλύσιμο με νερό και σαπούνι και τοποθέτηση κρύου επιθέματος. Αν πρόκειται για υμενόπτερο, μπορούμε να δώσουμε παυσίπονο στο παιδί όπως παρακεταμόλη ή ιβουπροφαίνη.
Σε άλλα έντομα, ιδανικά μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς κρέμα καλαμίνης ή και τοπικά αντιισταμινικά για να μειώσει τη φαγούρα. Σε περίπτωση πολλαπλών δηγμάτων καλό είναι να χρησιμοποιούνται αντιισταμινικά από το στόμα και όχι τοπικά. Είναι σημαντικό να ξύνεται όσο το δυνατό λιγότερο το παιδί γιατί κινδυνεύει λιγότερο να επιμολύνει τις δερματικές βλάβες.
Ορισμένα παιδιά μετά από επανειλημμένα τσιμπήματα κουνουπιών ευαισθητοποιούνται στο σάλιο τους και κάνουν πολύ μεγάλες τοπικές αντιδράσεις με πολύ πρήξιμο και κοκκίνισμα ολόκληρου χεριού ή ποδιού ή κλείσιμο ματιού που μπορεί να κρατήσουν αρκετές μέρες και να μπερδέψουν με τη θορυβώδη εμφάνισή τους. Αυτά τα παιδιά πρέπει να εκτιμηθούν από τον παιδίατρο τους γιατί σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί το τραύμα να έχει επιμολυνθεί και να χρειάζεται άλλου είδους αντιμετώπιση. Ούτως ή άλλως, ο γονιός πρέπει κάθε μέρα να ελέγχει τα δήγματα για να ανακαλύψει πρώιμα τυχόν επιμόλυνση με εκροή υγρού, κίτρινες κρούστες, πόνο στο άγγιγμα.
Επίσης υπάρχουν παιδιά που οι γονείς τους τα πηγαίνουν στον παιδίατρο για ένα εξάνθημα κορμού ή άκρων με έντονη φαγούρα που μπορεί να διαρκεί αρκετές μέρες ή να υποτροπιάζει. Η διάγνωση πολλές φορές εκπλήσσει όταν ο παιδίατρος αποδίδει το εξάνθημα σε επαφή με έντομα που έχει περάσει απαρατήρητη.
Τέλος, μετά από δήγμα υμενόπτερου μπορεί σε σπάνιες περιπτώσεις να συμβεί μια πολύ σοβαρή αλλεργική αντίδραση που λέγεται αναφυλαξία και μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο σε νοσοκομειακό πλαίσιο. Ανησυχητικά συμπτώματα είναι το παιδί να παρουσιάσει λίγη ώρα μετά το τσίμπημα ξαφνικά γενικευμένο εξάνθημα, ναυτία ή εμετό ή διάρροια, έντονη δύσπνοια ή παράξενη υπνηλία και ληθαργικότητα. Τότε πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο.
