Η μεταμόσχευση ήπατος σε παιδιατρικούς ασθενείς, επί του παρόντος, δεν αποτελεί συνήθη τακτική αντιμετώπισης στην χώρα μας. Έτσι, οι ασθενείς παραπέμπονται σε χώρες της Ευρώπης.

Οι κυριότερες ενδείξεις για μεταμόσχευση ήπατος στα παιδιά αφορούν τις χολοστατικές και τις συγγενείς παθήσεις, τα μεταβολικά νοσήματα, την οξεία ηπατική ανεπάρκεια, την κίρρωση και τους κακοήθεις όγκους.

Τα μοσχεύματα προέρχονται είτε από θανόντα είτε από ζώντα δότη.

Μετά τη μεταμόσχευση ο ασθενής λαμβάνει δια βίου ανοσοκατατασταλτική αγωγή. Η πρόγνωση είναι πολύ καλή εάν η συμμόρφωση στην αγωγή είναι επαρκής. Χρειάζεται όμως διαρκής και τακτική παρακολούθηση προκειμένου να ανιχνευτούν έγκαιρα τα όποια προβλήματα ενδεχομένως προκύψουν. Τα προβλήματα αυτά συνήθως σχετίζονται με την αγωγή και αφορούν κυρίως λοιμώξεις, νεφροτοξικότητα, υπέρταση, ανοσολογικές και αλλεργικές αντιδράσεις, λεμφοϋπερπλασία, διαταραχές της αύξησης, μαθησιακές δυσκολίες κ.α.

Η παρακολούθηση, συνεπώς, πρέπει να αφορά όλα τα συστήματα, και εάν κριθεί αναγκαίο, ίσως χρειαστεί η διενέργεια βιοψίας ήπατος προκειμένου να επιβεβαιωθεί η καλή πορεία του μοσχεύματος.

Η παρακολούθηση των μεταμοσχευμένων ασθενών, μετά την επιστροφή τους από το κέντρο μεταμόσχευσης, γίνεται στη χώρα μας σε συνεργασία με τα κέντρα του εξωτερικού.