Ο βήχας αποτελεί ενοχλητικό σύμπτωμα για τα παιδιά αλλά και τους γονείς. Παρότι είναι το συνηθέστερο σύμπτωμα που εκδηλώνουν τα παιδιά στο πλαίσιο των απλών ιογενών λοιμώξεων, συχνά απασχολεί και οδηγεί σε υπερυνταγογράφηση ποικίλων σκευασμάτων.

Ανάλογα με τη διάρκειά του διακρίνεται σε οξύ (λιγότερο από τρεις εβδομάδες), παρατεινόμενο (τρεις μέχρι οκτώ εβδομάδες) και χρόνιο (περισσότερες από οκτώ εβδομάδες).

Επίσης, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά του βήχα μπορεί να είναι ξηρός ή υγρός. Όταν καταλήγει σε απόχρεμψη πτυέλων χαρακτηρίζεται παραγωγικός, κυρίως στα μεγαλύτερα παιδιά γιατί τα μικρότερα τα καταπίνουν.

Συχνοί τύποι βήχα που ξεχωρίζουν ως προς τη χροιά τους είναι ο υλακώδης που μοιάζει με γάβγισμα σκύλου, όπως στη λαρυγγίτιδα και ο βροντώδης (πιο μαλακή τραχεία) που συχνά οι γονείς τον περιγράφουν ως «γαϊδουρόβηχα», όπως στην τραχειομαλάκυνση. Μπορεί να έχει περίεργη χροιά, σαν κορνάρισμα (εκρηκτικός βήχας) ή πολύ σταθερά επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά, όπως ο βήχας τικ ή εκ συνηθείας. Σε συρροή πολλαπλών βηχικών ώσεων λέγεται παροξυντικός και είναι χαρακτηριστικός του κοκκύτη. 

Όταν εκδηλώνεται με την άσκηση, το κλάμα, το γέλιο, την εισπνοή κρύου αέρα ή την έκθεση σε αλλεργιογόνα πιθανολογείται το άσθμα. Αν εμφανίζεται με τη σίτιση ή την κατάποση, μάλλον πρόκειται για εισροφήσεις.

Στα πιθανά αίτια χρόνιου βήχα περιλαμβάνονται η επίμονη βακτηριακή βρογχίτιδα, η χρόνια πυώδης πνευμονοπάθεια, οι βρογχεκτασίες, η εισρόφηση ξένου σώματος και άλλες πιο σπάνιες πνευμονοπάθειες.

Για τα περισσότερα από τα νοσήματα που προαναφέρθηκαν εκτός από την ακτινογραφία θώρακα συχνά χρειάζονται πιο ειδικές εξετάσεις. Μεταξύ αυτών είναι η αξονική τομογραφία και η βρογχοσκόπηση για σωστότερη διάγνωση και θεραπεία.