Η αλλεργία σε φάρμακα μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους και υποκείμενους μηχανισμούς και πολλές φορές η εξέλιξη είναι μη προβλέψιμη και επικίνδυνη. Η πλειοψηφία των φαρμακευτικών αντιδράσεων συνήθως δεν είναι αλλεργικές αλλά η αναγνώριση των αλλεργικών στα φάρμακα αντιδράσεων είναι ζωτικής σημασίας.

Η πιο επικίνδυνη μορφή φαρμακευτικής αλλεργίας είναι η άμεσου τύπου αλλεργική αντίδραση η οποία παρουσιάζεται μέσα σε λίγα λεπτά έως 2 ώρες από την λήψη του φαρμάκου κατά κανόνα στην 1^η δόση λήψης. Για την εκδήλωση αυτού του τύπου αντίδρασης απαιτείται να υπάρχει ιστορικό λήψης της ίδιας  ή συγγενικής ουσίας στο παρελθόν είτε άμεσα είτε έμμεσα ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα να έχει αναπτύξει τον ανοσολογικό μηχανισμό ο οποίος ενεργοποιείται άμεσα μετά την νέα επαφή με το φάρμακο. Η αντίδραση αυτή μπορεί να είναι μία ήπια κνίδωση / αγγειοοίδημα ή μία δυνητικά απειλητική για τη ζωή αναφυλαξία. Χρειάζεται αφενός άμεση αντιμετώπιση της αλλεργικής αντίδρασης και στη συνέχεια διερεύνηση της φαρμακευτικής αλλεργίας ώστε να επιβεβαιωθεί ή να αποκλειστεί η διάγνωση και να γνωρίζει ο ασθενής ποιο ή ποια ακριβώς φάρμακα θα πρέπει στο εξής να αποφεύγει.

Αν και θεωρητικά οποιοδήποτε φάρμακο μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση, αυτά που πιο συχνά προκαλούν αλλεργικές αντιδράσεις είναι τα β-λακταμικά αντιβιοτικά (πχ πενικιλίνες), τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, οι κινολόνες, τα αναισθητικά και τα σκιαγραφικά.

Η διερεύνηση γίνεται καταρχήν με το αναλυτικό ιστορικό , στη συνέχεια με αιματολογικό έλεγχο για την ανεύρεση των ειδικών IgE και δερματικές δοκιμασίες και τέλος με τη διαδικασία πρόκλησης σε ενδεδειγμένα φάρμακα.

Οι επιβραδυνόμενες αντιδράσεις στα φάρμακα εμφανίζονται μετά από αρκετές ημέρες λήψης του φαρμάκου (συνήθως μεταξύ 7-10^ης ημέρας, ακόμα και μετά τη διακοπή του) και μπορεί να εμφανιστούν ακόμα και κατά την  πρώτη φορά που κάποιος λαμβάνει το συγκεκριμένο ή συγγενές αυτού φάρμακο. Η συνηθέστερη μορφή στα παιδιά είναι το κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα (γνωστό ως φαρμακευτικό εξάνθημα το οποίο εμφανίζεται συμμετρικά σε κορμό και άκρα και χρονικά διαρκεί αρκετές ημέρες μέχρι την υποχώρησή του. Επειδή σε σπάνιες περιπτώσεις το εξάνθημα εξελίσσεται σε  πιο επικίνδυνες μορφές (φυσαλίδες  ή φλύκταινες ) και ενδεχομένως να προσβληθούν και άλλα όργανα εκτός από το δέρμα , απαιτείται άμεση διακοπή του φαρμάκου και στενή ιατρική παρακολούθηση για τη σωστή αντιμετώπιση.

Το σύνδρομο Stevens-Johnson, η τοξική επιδερμική νεκρόλυση (Σύνδρομο TEN- Toxin Epidermal Necrolysis), το σύνδρομο DRESS (Drug Rush with Eosinophilia and Systemic Symptoms) και το AGEP (Οξεία γενικευμένη εξανθηματική φλυκταίνωση) είναι σοβαρές συστηματικές αντιδράσεις σε φάρμακα τα οποία απαιτούν έγκαιρη διάγνωση και ενδονοσοκομειακή νοσηλεία.