Οι δυσφωνίες είναι οι διαταραχές φωνής λόγω παθήσεων του λάρυγγα. Οι δυσφωνίες παρατηρούνται στη σχολική ηλικία σε ποσοστό 5% - 40%.
Τα αγόρια είναι πιο επιρρεπή σε σχέση με τα κορίτσια στις παθήσεις της φωνής.
Οι δυσφωνίες στα παιδιά μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητες, όπως σε περιπτώσεις λαρυγγικού ιστού, κύστεις των φωνητικών χορδών, θηλωμάτων του λάρυγγα και πολυπόδων.
Αίτια
Η συχνότερη αιτία δυσφωνιών στα παιδιά είναι τα φωνητικά οζίδια και ως πιθανότερα αίτια αναφέρονται η φωνητική κατάχρηση και το τραύμα.
Συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα φωνής μπορεί να είναι η βραχνάδα, η τραχύτητα και η πιεσμένη φωνή. Μπορεί να επηρεαστούν η ένταση και το ύψος της φωνής.
Διάγνωση
Μία λεπτομερής και ακριβής αξιολόγηση περιλαμβάνει αρχικά την εξέταση του λάρυγγα με άκαμπτο ή εύκαμπτο ενδοσκόπιο από τον ωτορινολαρυγγολόγο.
Δίνεται στους γονείς να συμπληρώσουν ένα ιστορικό φωνής για το παιδί τους, το οποίο περιλαμβάνει ερωτήσεις σχετικά με τη διάγνωση και τη πορεία του φωνητικού προβλήματος, τη σταδιακή ή ξαφνική έναρξη του, τα συμπτώματα της δυσφωνίας π.χ. βραχνάδα και αν το παιδί νιώθει δυσχέρειες στο λαιμό.
Σημαντικές πληροφορίες είναι αν μεταβάλλεται η ποιότητα της φωνής κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Επίσης, περιλαμβάνει ερωτήσεις για το ιατρικό ιστορικό του παιδιού, π.χ. αλλεργίες, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και πληροφορίες για τυχόν φαρμακευτική αγωγή.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τον τρόπο χρήση της φωνής, δηλαδή εάν το παιδί μιλάει πολύ και έντονα, τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν τη φωνή όπως είναι το θορυβώδες περιβάλλον και να αποκτήσουμε πληροφορίες σχετικά με την υγιεινή της φωνής π.χ. ημερήσια κατανάλωση νερού .
Η λογοθεραπευτική αξιολόγηση συνίσταται στη χρήση αντικειμενικών μετρήσεων φωνής και στην ακουστική αντίληψη του λογοθεραπευτή.
Η συλλογή του φωνητικού δείγματος μπορεί να γίνει με την παρατήρηση της φωνής του παιδιού από το λογοθεραπευτή, με την παραγωγή κάποιου φωνήεντος (π.χ. μέγιστος χρόνος φώνησης /α/), με την εκφορά μίας πρότασης, με την ανάγνωση ενός κειμένου και με την αυθόρμητη ομιλία.
Στην αξιολόγηση ελέγχουμε την αναπνευστική υποστήριξη και τον έλεγχο αναπνοής, την ποιότητα της φωνής, π.χ. βραχνάδα, τραχύτητα, πιεσμένη φωνή, την αντήχηση, την ένταση, το ύψος και το φωνητικό εύρος.
Άλλοι σημαντικοί παράγοντες κατά τη διάρκεια της υποκειμενικής αξιολόγησης της φωνής είναι η στάση του σώματος κατά τη φώνηση, η μυϊκή ένταση, ο ρυθμός της ομιλίας και η άρθρωση.
Σημαντικό είναι να προσδιοριστούν οι πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να έχει η δυσφωνία στη ψυχολογία του παιδιού και οι επιδράσεις στη καθημερινή του ζωή.
Θεραπεία
Η θεραπεία της φωνής περιλαμβάνει διάφορες τεχνικές με σκοπό την αλλαγή των φωνητικών συμπεριφορών και στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται ένα συνδυασμός έμμεσων και άμεσων θεραπευτικών τεχνικών.
Η θεραπεία φωνής στοχεύει στη τροποποίηση των παραγόντων που θεωρούνται βλαπτικοί για τη φωνή, ώστε να βελτιωθεί η ποιότητα της.
Είναι πρωταρχικής σημασίας το παιδί να εκπαιδευτεί και να εξασκηθεί στην υγιεινή της φωνής, το οποίο αποτελεί τη βάση για μία επιτυχημένη θεραπεία.
Οι αναπνευστικές ασκήσεις, η χαλάρωση, η τροποποίηση της στάσης του σώματος και οι φωνητικές ασκήσεις, έχουν ως στόχο να τροποποιήσουν το λανθασμένο τρόπο φώνησης και να υιοθετήσουν μία αποτελεσματική παραγωγή φωνής.
