Ως αναφυλαξία ορίζεται η συστηματική αλλεργική  αντίδραση του οργανισμού ύστερα από έκθεση σε κάποιο  αλλεργιογόνο. Η αναφυλαξία αποτελεί μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση υπερευαισθησίας που είναι δυνητικά θανατηφόρα. Τα αναφυλακτικά επεισόδια μπορεί να είναι γενικευμένα με τη συμμετοχή πολλών οργάνων ή να πρόκειται για συστηματικές αντιδράσεις ενός οργάνου( πτώση αρτηριακής πίεσης). Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι ταχεία, κυμαίνεται από λίγα λεπτά έως μερικές ώρες και εμφανίζεται ως μία συνεχόμενη ακολουθία η οποία αρχίζει με σχετικά ήπια συμπτώματα και εξελίσσεται απρόβλεπτα σε μία κατάσταση απειλητική για τη ζωή ή αυτοπεριοριζόμενη.

Το δέρμα συμμετέχει στο 90% των περιπτώσεων. Είναι πολύ σύνηθες ο ασθενής που υφίσταται αναφυλαξία  να εμφανίζει αγγειοοίδημα γύρω από τους οφθαλμούς, στα χείλη ή στη γλώσσα. Άλλα συστήματα που συμμετέχουν είναι το αναπνευτικό, το γαστρεντερικό, το κυκλοφορικό και το νευρικό.

Κατά κανόνα, το αλλεργικό σοκ έχει αίτια: Τροφές, φάρμακα, δηλητήριο από νυγμό υμενοπτέρων (μέλισσα, σφήκα), έκθεση σε latex, άσκηση. Υπάρχουν ασυνήθεις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ασθενής εμφανίζει τυπική εικόνα αναφυλαξίας χωρίς αίτιο (ιδιοπαθής αναφυλαξία).

Είναι προφανές ότι η αναγνώριση του αιτιολογικού παράγοντα είναι μείζονος σημασίας, αφού σε επανέκθεση είναι πιθανό ο ασθενής να κινδυνεύσει από νέο αναφυλακτικό σοκ.

Ανεξάρτητα από την αιτία που προκάλεσε την αντίδραση βασικό μέλημα του Αλλεργιολόγου και του Παιδιάτρου είναι να εκπαιδεύσει τον ασθενή και το οικογενειακό περιβάλλον του στην αντιμετώπιση τυχόν νέου επεισοδίου αναφυλαξίας. Το άτομο που έχει ιστορικό αναφυλαξίας θα πρέπει απαραίτητα να έχει μαζί του πάντα αυτοενιέμενη αδρεναλίνη και να είναι εξοικειωμένο με τη χρήση της.